Schrijver Kees Slager.
Schrijver Kees Slager.

Sint Philipsland blijft meer dan een eeuw in het water

Stavenisse en Sint Philipsland verdwijnen in een klap van de kaart. De gevolgen zijn desastreus. Grote delen van Zeeland worden compleet weggespoeld. Het dorp Reimerswaal komt de klap nooit te boven, en Oost-Watering kan niet worden hersteld en wordt omgedoopt tot het Verdronken land van Zuid-Beveland. De Sint Felixvloed
(5 november 1530) was één van de meest vernietigende overstromingen die onze provincie ooit heeft gekend. Journalist en schrijver Kees Slager uit Poortvliet nam de
leden en vrijwilligers van streekmuseum De Meestoof dinsdagavond mee terug in de tijd.

Begin zestiende eeuw was Zeeland een welvarende provincie. Door de ligging, en de goede bereikbaarheid via het water, had het gebied een intensieve relatie met welvarende gebieden in Vlaanderen. Er was veel handel met grote handelssteden als Brussel en Antwerpen, en de belangen waren groot. Zeeland was onlosmakelijk
verbonden met het water en had in deze periode al een tijd geen problemen meer ondervonden. Door turfwinning en slecht onderhoud aan de dijken, waren de gebieden
in Zeeland echter niet voldoende beschermd tegen het water. Op zaterdag 5 november 1530 gaat het mis. De wind komt uit het westen en draait in de loop van de dag naar noordwest en trekt flink aan. Het water op de Noordzee stroomt als een trechter met hoge snelheid richting de Zeeuwse kust. Het waterpeil stijgt tot ongekende hoogte. De stormvloed is zo krachtig dat de dijken bezwijken onder de beukende kracht van de golven. De allesvernietigende storm gaat de boeken in als Sint Felixvloed, en krijgt later de bijnaam 'quade saterdach', slechte zaterdag. Op Tholen verdrinken honderden mensen. Tientallen hectare polder komen blank te staan.