'Moeder, kinderen en familie hielpen me'
Ieder huisje heeft zijn kruisje, zegt een spreekwoord. Dat ervaart De Westbrabander tijdens de productie van de Dinteloordse serie van A tot Z. Bij Jo Nieuwkerk uit de Prinses Beatrixstraat sloeg het noodlot hard toe. In zijn huiskamer staat een gedenktafel. Daarop een soort plaquette met een gedicht. Een gedicht dat is opgedragen aan Dimphy Nieuwkerk-Aarts.
Ik mis je.
Als ik naar de Hemel kijk
en de wolken zo zie jagen,
denk ik met liefde terug aan jou,
al heb ik vele vragen.
Voor het versje staan allerlei spulletjes die ze gebruikte. Een kommetje voor de koffie. In plaats van koffie staat haar mobieltje er in. Twee jaar geleden overleed Dimphy. De familie was er kapot van. Twee jaar na dato wordt er in huize Nieuwkerk nog volop over moeder de vrouw gesproken. Jo: ,,Ze had longkanker. Ik heb een maand zitten schreeuwen. Gelukkig woont mijn zoon nog thuis en ben ik geweldig opgevangen door mijn zwager, mijn schoonzus en mijn dochter met haar man. Anders had ik het niet gered. Vergeet niet dat we 33 jaar getrouwd waren. Daarvan heb ik naast mijn dagelijkse werk acht jaar voor haar gezorgd. Gelukkig kan ik er nu over praten zonder dat ik te emotioneel wordt.''
Slaapkamerraam
Johannes Adrianus Nieuwkerk is 65 jaar, een echte Dinteloorder. Hij wil na enig aandringen zijn verhaal wel kwijt. Als kind ging hij naar de openbare lagere school in de Burg. Popstraat. ,,We hadden maar weinig leerlingen. In de zesde klas zaten we met een man of vijf, zes. Er waren ook maar twee onderwijzers. Die verdeelden de klassen. Ik zat uiteindelijk met drie combinatieklassen." Vervolgens naar de lts. Richting metaal. ,,Ik was niet zo'n studiebol en ging liever werken. Dat deed eigenlijk de hele familie. Pa werkte in Rotterdam. Bij de vuilverbranding. Zelf heb ik vanaf mijn veertiende gewerkt. Daarvan 41 jaar in Rotterdam. In de haven. Stukgoed lossen. Later kwamen de containers. Op een bepaald moment schoot er een container uit een kraan. Die kwam terecht op een voertuig waar ik in zat. Rug kapot. Nooit meer gewerkt."
Voor het zover was, had Nieuwkerk al een huwelijk achter de rug. ,,Met Coby van Vliet. Dat was mijn buurmeisje. Er stond maar één huisje tussen. Zij had een slaapkamerraampje open gelaten en ik had een lange ladder. Ja. Later is er een zoon uit voortgekomen. Daar heb ik helaas geen contact meer mee. Ik denk dat ik iets verkeerd heb gedaan."
Zingen
Om het verhaal niet al te dramatisch te maken, slaan we een paar jaar over en vertelt hij over zijn huwelijk met Dimphy Aarts. De vonk sloeg over tijdens een wielercross in Steenbergen. De vonk zorgde voor een huwelijk dat 33 jaar duurde en waaruit een zoon en een dochter werden geboren. Gevraagd hoe het verder is verlopen, stagneert de vertelling. Nieuwkerk heeft het zichtbaar moeilijk om uit te spreken dat zijn vrouw in 2015 is overleden en dat hij lang voor haar heeft gezorgd. ,,Ze was pas 59 jaar."
Ook zoon Patrick (35) die nog bij hem woont, wordt er stil van. Hij zit in de woonkamer waar een foto van hem hangt terwijl hij een microfoon vasthoudt. Patrick zingt. In een café in Dinteloord kreeg hij destijds zo'n ding in zijn handen gedrukt en sindsdien zingt hij, al of niet op verzoek, Nederlandstalige liedjes. Doe Maar, Het Goede Doel, Henk Westbroek, noem maar op. Het nummer België is favoriet. Maar als het over zijn moeder gaat, even niet.
Piet en Riet
Met pa gaan we even terug in de tijd. Toen die zijn wilde haren nog had en bepaald geen huismus was. ,,Nee, joh. Dansen in zaal Geerts in Stampersgat en naar Piet en Riet in Fijnaart. Die zaal daar onderaan de dijk." Voetbal. Ook een bezigheid die Nieuwkerk graag beoefende. Eerst bij Divo, later bij v.v. Dinteloord. Lichamelijke inspanning is hij nooit uit de weg gegaan. Toen zijn vrouw nog leefde maakten ze samen urenlange wandelingen. ,,Dan gingen we de polder rond. Of naar Wouwse Plantage. Ja. Met de invalidenwagen."
Beiden genoten ook van wat het dorp bood. Zoals de drumband en de harmonie. De tennisvereniging lieten ze maar voor wat die was. ,,Daar kwam je niet op. Daar waren we te eenvoudig voor." Dat gold niet voor het vissen. Een sport die Nieuwkerk voordat zijn vrouw ziek werd graag beoefende. Vissen op de Mark of de Dintel. ,,Daar zat toen nog volop brasem, karper en paling. Ik had een roeiboot met een buitenboordmotor. Binnen tien minuten zat ik op de Mark."
Hij viste niet alleen met een hengel. ,,We gingen ook peuren. Wat dat is? Een tros pieren aan een nylon draadje en dat rustig in het water op en neer halen. Je voelde vanzelf of er iets aan zat." Vissen zat hem eigenlijk in het bloed. Zijn vader viste op paling en als 'klein manneke' van een jaar of tien ging hij mee. ,,Het was toen nog vissen in brak water. Daar zat zelfs spiering."
Vrachtwagens
Naast vissen had Nieuwkerk op het eerste gezicht een merkwaardige hobby. Hij verzamelt foto's van vrachtwagens. ,,Eerst verzamelde ik postzegels, luciferdoosjes, sigarenbandjes en speldjes. Nu vrachtwagenfoto's. Dat heb ik van mijn zwager. Zelfs foto's van een foto zitten er in mijn verzamelboeken. Ik heb een boek apart voor Dinteloord. Vrachtwagens van Van de Merbel, van Van Tilburg. Ik ben een enorme fan van DAF. Ik ben er zelfs wel eens achteraan gereden samen met mijn vrouw om daar een foto van te maken. Van Van de Merbel heb ik nog een foto van een heel oude vrachtwagen. Een GMC."
En dan gaan we voor de foto natuurlijk op zoek naar zo'n album. Nieuwkerk weet dat de albums op zolder liggen en neemt een duik in een gebied waar hij kennelijk al een tijdje niet is geweest. Het resultaat is daar ook naar. Geen album te vinden. We hebben wel even de tijd om met zanger Patrick te praten. Hij zat in Steenbergen op school. ,,Op het Moller. Richting bouw. Ik heb ook diploma's." Hij werkt intussen zeventien jaar bij JMT International. Het bedrijf kleedt onder meer beurzen aan met meubilair en vloerbedekking.
Moeder
Als pa van de zolder af komt, gaat het verder over diens vrouw. In 2005 begon de ellende. Een plekje op haar long. ,,We zijn 35 keer naar Tilburg gereden voor de bestraling. Daarna nog vijf keer per week. Maar met succes. Helaas, twee jaar later kwam de tumor terug. In 2008 een longinfectie en een klaplong. Hup. Naar de IC in Roosendaal. En ik moest ook nog werken."
Uiteindelijk kreeg Nieuwkerk zelf last van zijn hart en is hij daaraan geopereerd. ,,Ja joh. We hebben het allemaal wel voor onze kiezen gehad. Je begrijpt dat we enorm dankbaar zijn voor de steun en de medewerking van onze kinderen. Vooral mijn zwager, Pieter van de Miere, en zijn vrouw Anna hebben me heel goed opgevangen. En vergeet mijn moeder niet. Stien Huijzers. Ze is 89 en ik ben ontzettend blij dat ik haar nog heb. Ze is al twaalf jaar weduwe. Mijn vader overleed aan een herseninfarct in 2005. Op Koninginnedag. Op 30 april. Mijn moeder was er toen ik het niet meer zag zitten."
In de kamer hangen en staan tastbare herinneringen aan Dimphy. De belangrijkste vrouw uit zijn leven. Foto's uit Volendam. Uit de Ardennen. En nu? Nu zorgt hij voor het natje en droogje van zijn zoon. Beiden levend met een dankbare herinnering.