Het hele team van Zorghoeve Kakelbont viert het tweede lustrum mee.
Het hele team van Zorghoeve Kakelbont viert het tweede lustrum mee. Foto:

Tien jaar Kakelbont: een droom die is uitgekomen

Het prachtige nazomerweer was één van de factoren waardoor de plukdag bij Zorghoeve Kakelbont, en de viering van het tienjarig bestaan, een groot succes werd. Vanaf een uur of elf stond het hele team klaar om de bezoekers een fijne dag te bezorgen. Als snel stroomde het terras vol. De trampolines werden goed besprongen en het treintje tussen de perenbomen reed af en aan.

Op Zorghoeve Kakelbont was voor de bezoekers een heel dagprogramma samengesteld. Harmonie Volharding opende met een mooi concert. In de hal stonden miniatuurboten opgesteld, waarmee belangstellenden konden proberen te varen. Rondom de waterbak kraampjes met streekproducten, kleding en accessoires, en er konden herfststukjes gemaakt worden. Verder waren er rondleidingen over het terrein van de zorgboerderij. Een treintje bracht de mensen naar de perenboomgaard, waar ze zelf peren konden plukken. Op het zonovergoten terras was het zoeken naar een vrij tafeltje om even te genieten van de zon, en een kopje koffie met een 'kakelbonder'.

Om vier uur stonden Marianne Rommens en Ingrid Havermans, met een kort officieel moment, stil bij wat met de zorgboerderij in de afgelopen tien jaar is bereikt. Ook Mariannes man Joost van de Riet werd daarbij niet vergeten. Met een toost met hun team, de aanwezige deelnemers van de dagbesteding voor de jeugd, én de ouderen werd de dag feestelijk afgesloten. ,,Een dag waarvan ik heb gedroomd en die er nu ook gewoon is. Mijn droom is echt uitgekomen'', vatte Ingrid Havermans de dag en de afgelopen tien jaar samen.

Stephan Vermeulen, één van de leden van Raad van Toezicht, liet vooral zijn waardering blijken naar het team toe blijken. Hij hoopte over tien jaar weer te mogen proosten. Marianne was in haar speech erg trots op wat ze samen bereikt hadden. ,,Het hele team is verantwoordelijk voor dit mooie succes en ik hoop nog lang zo door te mogen gaan met jullie.'' Nadat Marianne, Ingrid en Joost in de bloemen waren gezet, klonk er een 'lang zal ze leven' en was er vooral dankbaarheid naar iedereen toe. De genodigden konden na het officiële gedeelte nog genieten van een broodje hamburger. Langzaamaan raakte het terras bij de brasserie leeg. De plukdag zat er weer op. ,,Een geweldige dag weer'', keek Marianne terug.