Dinteloord herbergt beroemde schrijfster
Gerard (73) en Jetty Hage (68) komen oorspronkelijk uit Sint-Annaland. Uit de Kloosterstraat. In 1966 kon hij echter in Dinteloord komen werken. Daar werd een leuk huis aan de Dorus Rijkersstraat (vernoemd naar een van de bekendste redders van schipbreukelingen uit de Nederlandse geschiedenis) gevonden. Hage werkte bij het toenmalige uienbedrijf Remus. Voor zijn vrouw Jetty bleek het een inspirerende omgeving voor het schrijven van boeken.
Hage: ,,Vanuit Sint-Annaland betekende dat 's ochtends om kwart over zeven weg. Met de bus. Eigenlijk was het geen doen. Er was maar één brug. Dus eerst naar Tholen. Dan naar Halsteren. Daar overstappen en uiteindelijk naar Steenbergen en Dinteloord." Daar kwam hij om negen uur aan.
Gerard was bij Remus benoemd tot commercieel medewerker en genoot een dusdanig salaris dat er een Volkswagentje kon worden gekocht. ,,Een kevertje", praat hij er liefkozend over. De eerste kever werd verkocht. ,,In 1967. Aan iemand in Tholen. Ik kreeg er 1500 gulden voor." Hage rijdt nu in een Ford en rijdt in een half uurtje van Dinteloord naar Sint-Annaland.
Het duo besloot niettemin te verhuizen. Het viel aanvankelijk niet mee om de familie in Sint-Annaland achter te laten. Zo woonde er een broer van Gerard aan de Ring. En eentje in de Raifeissenstraat. En Nico die zich verdienstelijk maakte bij de voetbalvereniging WHS.
Ook Jenny had haar relaties. Ze zat op de School met de Bijbel. Bij het toenmalige hoofd, meester Kalle, en bij mevrouw Van den Bosch. Toch werd het gereis te veel en kwam Dinteloord definitief in beeld. De keus viel op een gezellige woning aan de Dorus Rijkersstraat. ,,We hebben het hier al 48 jaar best naar ons zin", zegt het echtpaar in koor. ,,We houden weliswaar geen buurtbarbecues, maar we gaan allemaal goed met elkaar om.''
Familieromans
Jenny, die van jongs af verhalen schreef en daarbij door haar moeder sterk werd gestimuleerd, ging met Gerard mee en onder de naam Jetty Hage ging ze door met het schrijven van boeken. Romans en kinderboeken. Inmiddels staan er achttien op de plank. ,,Mijn moeder tekende er plaatjes bij." Uitgeverij Zomer & Keuning zag brood in haar schrijfstijl en plaatste haar boeken in hun Citerreeks. ,,Ze schrijft onvervalste christelijke familieromans", meldt de uitgever op Internet. ,,In haar boeken spelen relatie, familie en gezin een grote rol", verwijst hij naar de titel 'Verbonden met het verleden'. En verder: ,,De auteur weet haar lezers te ontroeren met een mooie roman over naastenliefde", is het oordeel van de lezersredactie van Bol.com. Als voorbeeld dient 'Niet gezocht', als reclametekst geschreven op Jetty's visitekaartje. Sommige titels hebben een geschiedenis. Zoals De Witte Ballon. ,,Dat kwam door een wedstrijd die door het zwembad was georganiseerd. Kinderen moesten ballonnen oplaten en een witte ballon bleef in een boom hangen. Zielig voor het kind dat de ballon op liet."
En aan familie geen gebrek. Drie zonen en drie dochters vormen met elkaar het Hage-gezin. Foto's bewijzen het familiegevoel. Met z'n allen in de Beekse Bergen. Een groepsfoto geeft aan dat er ten minste twaalf man bij de naaste familie horen. Jetty wijst de vier kleinkinderen aan. De oudste is al 23. Ze is toevallig bij oma en opa de zolderruimte aan het vullen met grammofoonplaten en cd's. Daar is bij haar thuis even geen ruimte voor.
Idelette
De kinderen gingen in Dinteloord naar de Groen van Prinstererschool. Een aantal daarvan gaat nog steeds naar de kerk. Maar, ervaren ook Jetty en Gerard, de ontkerkelijking neemt toe. ,,Op zondagochtend komen er ongeveer honderd bezoekers naar de kerk. Helaas hebben we al twee jaar geen eigen predikant. Dat maakt misschien ook uit", vermoeden ze.
Dat christelijke imago is de schrijfster nooit kwijt geraakt. Zou ze ook niet willen. Daarom is ze lid van de vrouwenvereniging Idelette. Voluit Idelette de Bure. Echtgenote van de bekende Johannes Calvijn. Haar eigenschappen waren onder meer 'niet arrogant, wel geduldig en zorgzaam'. Dat past wel bij de leden, is de indruk. De vereniging houdt Bijbelstudies aan de hand van een boekje van de Hervormde Vrouwenbond. Deze periode staat Johannes de Doper centraal. Daarnaast organiseert de vereniging verkopingen, waarbij zelfgebakken taarten en gebraden materialen als warme broodjes de kraam uit vliegen. De specialiteit van Jetty is het bakken van Arretjescake. ,,Dat snijden we in plakken en verkopen we," is de simpele uitleg. Voor het recept verwijst ze naar internet. En inderdaad, het staat er vol met recepten voor Arretjescake. Wie de plaatjes die er bij staan, bekijkt, krijgt vanzelf trek. ,,Ik maak ook Zeeuwse babbelaars voor de verkoop." Daarnaast is ze al een jaar of tien secretaris van de vereniging. Ze schrijft de notulen en zorgt dat de media worden voorzien van stukjes over de vereniging.
Echtgenoot Gerard is geen verenigingsmens, zegt hij. ,,Van vissen houd ik ook niet. Evenmin van tuinieren." Wat dan wel? Gerard zit zijn hele leven in de uien. Een schilderij uit 1984, een uienstilleven, kreeg hij van een uienvakblad. Als 14-jarige ging hij al mee 'zilvermie wieën'. ,,Gelijk na school. Bij de sukerpeeën het loof afkappen. Soms was dat nog bevroren in de winter. Stond je half zeven op zo'n blok. Met een peespa te werken. Soms had je het bloed op je handen", vertelt hij over de barre omstandigheden. Dinteloord is tijdens het carnaval het Peeloofdorp. ,,Nee, dat feest laten we aan de katholieken over. Daar doen we niet aan mee. We bemoeien ons ook niet met politiek. Wel gaan we stemmen: SGP, of CU."
Bedrijven verdwenen
Het echtpaar heeft de omgeving van de Dorus Rijkersstraat wel zien veranderen. ,,Hier was ooit een zwembad. Een gewoon zwembad. Nu heet het Aquadintel. Wat luxer,wat duurder, en het is maar vier maanden per jaar open." Daarnaast zagen ze mooie bedrijven uit Dinteloord verdwijnen. Hage noemt er een paar. ,,Verhagen, Darvi, Van der Kroon en Remus. Wat toegenomen is, is de kassenbouw. Maar daar werken voornamelijk Polen. Een bedrijf als Van der Kroon had graag op die plek willen zitten, maar kreeg geen toestemming. Toen is de onderneming naar Bergen op Zoom verhuisd. Ik heb tot 1989 bij Remus gewerkt. Het laatst in de functie van adjunct-directeur. Dat is lange tijd goed gegaan. Helaas, toen ik 45 jaar was stopte Remus er mee. Er waren geen opvolgers en de handel was slecht. En daar sta je dan als vader van een gezin."
Vol goede moed ging Hage solliciteren. Niet alleen omdat hij graag wilde werken, maar ook omdat het moest van het GAK. De sollicitaties bleven zonder succes. ,,Bedrijven zaten kennelijk niet te wachten op een voormalige adjunct-directeur die een flink salaris gewend was." Hij ging in overleg met het GAK. Ambtenaren gaven aan dat hij, wanneer hij de kans kreeg, zich voor eigen rekening mocht vestigen. ,,Ik werd zzp-er in agrarische producten. Commissionair. Ik kocht uien en verhandelde die. Nederlandse uien gaan naar Afrikaanse landen, naar het Caribisch gebied, enzovoort."
Waalwijk
Inmiddels is hij daarmee gestopt. Toch is hij geen man van de geraniums en de juun liet hem niet met rust. ,,Nu is de uienhandel mijn hobby.'' De verslaggever krijgt een visitekaartje waar op staat wat hij precies doet. Op het kaartje staat: Gerard Hage. Agrarische producten. Met als specialiteit uien, plantuitjes, picklers en uienzaad.
De activiteiten van Jetty verplaatsen zich met enige regelmaat naar Waalwijk. Daar is ze de oppas-oma van een tweejarig kleinkind. Een beetje mijmeren over vroeger mag ook. Toen 48 jaar geleden de buurt nog een polder was.