Afbeelding

Familie Van Treijen één van vijftig Thoolse pleeggezinnen

Gino (1) komt uit het hoge noorden, maar woont bij de familie Van Treijen in Sint-Annaland omdat zijn ouders niet voor hem kunnen zorgen. Anke en Rudi kregen tegen hun verwachting in zelf twee dochters, maar kozen ervoor om alsnog pleegouders te worden. Volgens Anke is er een te eenzijdig beeld van pleegzorg. ,,Het kan ook fijn zijn, iets waar je voldoening uithaalt."

Anke: ,,Voor ons is Gino heel waardevol." Het beeld dat pleegkinderen vooral voor problemen zorgen, komt volgens haar door berichten uit de media. ,,Die gaan alleen over de excessen. Als alles goed gaat, hoor je er niks over."

Een zelfde soort situatie op schoolplein maakte ze mee toen ze nog bij vluchtelingenwerk vrijwilligerswerk deed. ,,Daar ben ik ook voor uitgescholden. Al die jonge mannen en verkrachters moest ik niet helpen, maar dat was helemaal niet mijn ervaring. Ik heb vaak tijd doorgebracht met alleenstaande mannen en heb me nooit onveilig gevoeld. ,,Door de excessen op televisie worden mensen angstig en ontstaat er een verkeerd beeld. Dat is dus ook bij pleegzorg. Met je eigen kinderen kun je net zo goed tegen problemen aanlopen. Het is natuurlijk naïef om te denken dat er helemaal geen problemen zullen zijn, maar die hoeven niet onoverkomelijk te zijn."

Lees het hele verhaal met de familie Van Treijen in de Eendrachtbode van 22 februari.