Han Fontijne: ‘In Flupland waren toen wel 45 winkeltjes’

Han Fontijne uit Sint-Philipsland werkt al 54 jaar en mag deze zomer met pensioen. Hij weet echter nu al dat hij blijft werken. Naast zijn gewone werk is hij ZZP’er en klust hij ’s avonds bij. Verder restaureert hij op verzoek bij de Heemkundekring.

Twaalf jaar was Han toen hij begon met werken. Direct van school begon hij met zijn eerste baan op ’t land van Kees Neele, waar hij in de bloembollen werkte. Werken op het land was voor Han heel gewoon, want daar was hij al vanaf zijn zesde jaar mee bezig. ,,Als de werkmannen op het land koffie dronken om drie ’s middags kon ik na school nog mee naar het land om nog een paar uur te werken.”

45 winkeltjes

Han groeide op in het huis waar hij nu woont. Op vijf maart 1955 zag hij daar het levenslicht. Hij had vier broers en één zus. ,,Flupland was toen veel kleiner en het was er echt genoeglijk. Het wemelde van kleine winkeltjes en je kende iedereen. In de toptijd waren er wel 45 winkeltjes.” Han speelde vaak buiten. ,,Vanuit huis keek je op het land en ook vanuit de school. Hier vlakbij stond een badhuis, dat later een postkantoor werd en nog later het domein van melkboer Cor Ridderhof.” Han weet nog dat hij met zijn kornuiten aan de achterkant van een bakkerij hout meenam en dat aan de voorkant bij de bakker inleverde, waarbij ze als beloning een eierkoek kregen.

IJsschotsen

Op de kleuterschool zat hij bij juffrouw de Ruiter in de klas terwijl ‘opa Luut’ allerlei hand- en spandiensten verrichtte. ,,Er waren maar twee lokalen. In het ene zaten de laagste drie klassen en in het andere de hoogste drie. Ik ging niet graag naar school. Alleen vaderlandse geschiedenis vond ik leuk, vooral als meester Otte vertelde.” Han maakt als kind ook de strenge winter van 1962/1963 mee. ,,Mijn slee ging kapot en toen nam ik de ronde teil van mijn moeder mee. Maar die verdween bij de eerste glijtocht tussen de ijsschotsen. Ik heb hem nooit meer terug gezien.” Hij weet ook nog dat ze de schooldeur barricadeerden met heel veel sneeuw of de kachel onbruikbaar maakten om er zodoende voor te zorgen dat ze ijsvrij kregen. ,,Het lukte nooit en we kregen er alleen maar straf voor.”

Lees meer in de Eendrachtbode van 25 februari 2021.