Jan van Tienen schrijft boek over familieverleden

Een oom en twee tantes van oud-Tholenaar Jan van Tienen (30) pleegden kort na elkaar zelfmoord. Is het toeval, of is er een achterliggend verband? Wellicht een tikkeltje naïef start Jan een zoektocht. Het levert een tragische familievertelling op, en een paar boze familieleden die niet mee willen werken. Van Tienen balanceert in 'Er is niets wat hier nog blijft' tussen schrijver, en een goed familiemens. De praktijk leert dat die combinatie een lastige is. Nu het boek in de winkels ligt, heeft hij nog altijd gemengde gevoelens. Toch is hij opgelucht dat het klaar is.

Een tragische gebeurtenis. In de periode van 1985 en 1987 pleegden drie familieleden zelfmoord. Twee zussen en een broer van zijn overleden moeder. Drie kinderen uit één en hetzelfde katholieke gezin uit Oud-Vossemeer. Een ondernemend gezin, met een eigen busbedrijf. Shag, koffie en bier voeren in de familie de boventoon. Over emoties wordt nauwelijks gesproken. En over de drie zelfdodingen al helemaal niet.

Juist die zelfmoorden, kort na elkaar, in één gezin, fascineren Jan. Hoewel hij de desbetreffende oom en tantes nooit heeft gekend, wil hij weten wie ze waren. Wat hun motieven zijn geweest. De drang om de waarheid boven water te krijgen begint op zestienjarige leeftijd, wanneer hij met zijn ouders aan tafel zit. Ze eten nasi terwijl Jan uit het niets over de zelfmoorden begint. Hij beschrijft de scene in zijn boek als volgt. ,,Denk je nog weleens aan die overleden broer en zussen van je, ma?" De vork viel in de satésaus en ze weende zacht en hield haar handen voor haar ogen. Mijn zus wreef over haar rug. Ik keek stuurs naar mijn bord. In stilte aten we door. Vervolgens keken we televisie. Toen ik naar bed ging, pakte mijn ma me vast en zei: dankjewel."

Lees verder in de Eendrachtbode van 26 november.