Elfstedentocht brengt bewoners langs stempelposten Ten Anker

Vriezen doet het niet of nauwelijks. De laatste Friese Elfstedentocht is al weer twintig jaar geleden, maar in zorgcentrum Ten Anker gaan de bewoners van stempelplaats naar stempelplaats. Ze hielden afgelopen week hun eigen Elfstedentocht.

Vijf dagen lang staan de activiteiten in het teken van de tocht der tochten. Met verhalen, een film, een knutselmiddag en de tocht zelf door het gebouw. Met als beloning een kruisje als bewijs dat ze de tocht hebben 'uitgereden.' Voor velen is dat ook letterlijk. In een rolstoel of met een rollator.

Bontje

De belangstelling is groot. Ruim vijftig bewoners van het zorgcentrum en uit de aanleunwoningen doen mee. Dinsdag zitten ze aan tafel te schilderen. Allemaal hebben ze een houten schaatsje gekregen. De mannen verven ze zwart, de vrouwen wit. Een secuur werkje. Dan gaat er een 'bontje' om de rand van de schoen. Er kan gekozen worden voor grijs en blauw, met of zonder sterretjes. Niet iedereen wil sterretjes. Die doen te veel aan Kerst denken en dat is voorbij. En er moet een veter in en dat blijkt een heel karwei waar het personeel en de vrijwilligers een handje bij helpen. Op tafel staat roggebrood met katenspek. Maandag beet Jopie Meerman de spits af met te vertellen over de geschiedenis van de tocht. Ze deed dat ook over Tholen, in de vorm van een gedicht waarin elf plekken op het eiland werden aangedaan. Bergenaar Tjidde de Jong vertelde in schaatstenue en op zijn noren over de tocht die hij in 1997 heeft gereden. Als de tocht niet wordt verreden, pakt hij in de zomer de fiets om de route door Friesland over de weg te rijden.

Familie

Donderdag is de barre tocht zelf. De bewoners gaan heel het gebouw door met hun stempelkaart. Achterop staan vragen die ze moeten beantwoorden. Ze komen langs alle bekende namen, zoals Sneek, Sloten, Stavoren, Bolsward, Dokkum en Franeker. Ze worden begeleidt door vrijwilligers of door familie en mantelzorgers. Woensdag bekeken ze een documentaire van de NOS over de Elfstedentocht. ,,Niet de speelfilm die er van gemaakt is. Die is een beetje te spannend'', zegt Ineke Lindhout die samen met Rianne Bolier van welzijn van Ten Anker de kar trekt van dit evenement. De route voert over verschillende verdiepingen. Een van de lastige punten wordt de lift, verwachten ze. Maar onderweg is er worst en snert en chocomel met slagroom om het leed te verzachten. Rianne: ,,Mensen genieten er van. Het thema spreekt vele mensen aan.''