Afbeelding

Patricia van Pietserson kwam van Suriname naar Sint-Maartensdijk

Tot haar tiende jaar woonde Patricia van Pieterson (toen nog Patricia Pelgrim) in Suriname. Haar moeder stierf toen Patricia pas zes was, en haar vader wilde een beter leven opbouwen voor zijn kinderen. Daarvoor kwamen ze naar Sint-Maartensdijk.

De overgang van Suriname naar het koude Nederland herinnert Patricia zich nog goed. ,,Ik moest echt aan alles wennen. Aan de mensen hier, maar die moesten ook erg aan mij wennen! In steden zag je wel meer donkere mensen, maar in Sint-Maartensdijk was dat in die tijd nog echt bijzonder."

Frietzaak

Het allermeest moest ze aan het weer wennen. ,,In die tijd waren de winters nog strenger. Al die kou, dat vond ik maar niks. Ik weet nog wel dat we met school gingen schaatsen. Vóór je je schaatsen aan had, waren je voeten al ijskoud. Niks voor mij. Eerlijk gezegd: ik kan nog steeds niet schaatsen." De vierde, vijfde en zesde klas deed ze op de Rieburch, daarna ging ze naar de LHNO in Tholen. Daar had ze het prima naar haar zin. ,,We hadden een hele leuke groep. In de pauzes gingen we Tholen in, of naar de frietzaak."

Geen haast

Nadat ze haar diploma op zak had, ging ze werken. ,,In het bedrijfsverzamelgebouw. Maar de eigenaar van uienfabriek Lions Food, die hier toen nog stond, zag me werken en vroeg of ik niet voor hem wilde werken. Binnen twee weken had ik een vast contract." Inmiddels is ze 56 en werkt ze er nog steeds. Twee jaar geleden brandde Lions Food in Sint-Maartensdijk brandde af en verhuisde daarna naar Kapelle. ,,Dat is wel jammer: vroeger kon ik op de fiets naar mijn werk, nu moet ik toch best een eind rijden. Meestal rijd ik binnendoor, op de snelweg is het vaak zo druk. Ik heb geen haast, ik zorg gewoon dat ik op tijd wegga 's ochtends. Je ziet ook meer als je binnendoor rijdt."