’Als je op Sint Philipsland woont, moet je wel mobiel zijn’

Ineke Krijger woont al haar hele leven in Sint Philipsland. Ze groeide er op en is van plan er altijd te blijven. Veel veranderd is er niet in al die jaren, vindt ze. ,,Vroeger ging iedereen naar Bruinisse of Steenbergen, want de dam naar Tholen was er nog niet."  

Ineke trouwde vanuit haar ouderlijk huis en woonde 34 jaar in de Achterstraat. Over haar man wil ze niets kwijt, want later volgde een echtscheiding. Er werden twee kinderen geboren: Dion en Rob. Die zijn allebei de deur uit en hebben inmiddels zelf weer kinderen. Ineke is heel blij met haar vijf kleinkinderen. Ze was altijd thuis voor haar kinderen, want haar man verdiende genoeg zodat het niet nodig was dat Ineke buitenshuis ging werken. Na haar scheiding heeft ze nog wel diverse jaren bij Allevo op Tholen gewerkt.

,,Wel was ik altijd bezig om anderen te helpen en bij te staan. Dikwijls waren dat buren en dat is eigenlijk nog altijd zo. Ik woon nu weer al een hele tijd met veel genoegen in de Krabbekreekstraat in een prachtig huis. Hier woont ook een gezin uit Afghanistan, dat van toeten noch blazen weet. Met elkaar helpen we hen, want ze kunnen zonder auto nergens naar toe." Zonder het te beseffen, heeft Ineke in haar leven altijd veel mantelzorg verricht, overal waar het maar nodig was. Als ze 's morgens uit haar bed komt, zet ze altijd de televisie aan en die blijft de hele dag aanstaan. ,,Niet dat ik de hele dag zit te kijken, maar je hebt dan wel een stem en geluid in huis." Verder heeft ze twee katers, die ze houdt voor de gezelligheid. De ene is een witte Heilige Birmaan die nooit het huis uit gaat en luistert naar de naam Zira. De andere is een grote grijze kat, die wel buiten komt en Binkie heet.

Lees het hele verhaal met Ineke Krijger in de Eendrachtbode van 6 februari.