'Sint Philipsland bruist van het leven'
Willem Drenth woont sinds 1977 met zijn gezin op Sint Philipsland. Voor die tijd had hij nog nooit van Sint Philipsland gehoord en wist niet eens waar het lag. Maar het lag midden in het gebied waar hij vertegenwoordiger en bedrijfsleider was en het beviel hem daar zo goed, dat hij er is komen wonen en nooit meer weg wil. Drenth was in zijn dorp vooral actief in de wereld van dammen en tennissen.
,,Het dorp heeft nu een meer gemengde bevolking dan toen we hier kwamen. Er is veel bijgebouwd en vooral op sportief gebied is er veel meer dan vroeger. Het is echt geen doods dorp, maar het bruist van leven. Overal zie je kinderen.”
In 1989 was hij betrokken bij de oprichting van tennisvereniging ‘De Ruucstoppelen’. ,,Daar ging heel wat aan vooraf. We waren met een groepje enthousiastelingen die graag de tennissport wilden beoefenen, maar b. en w. gaven geen medewerking. Sint Philipsland was toen nog een zelfstandige gemeente en b. en w. lieten weten dat er geen geld en ruimte voor was. Het was duidelijk dat ze eigenlijk niet wilden.”
Er vonden gesprekken plaats met de toenmalige burgemeester Vogel en uiteindelijk ging hij overstag toen bleek dat Sint Philipsland de enige zelfstandige gemeente in Zeeland was, waar geen tennisclub was. ,,Er werd wel gevraagd of we ervoor wilden zorgen dat er niet op zondag getennist zou worden. Daar wilden we wel aan meewerken, maar ik zei toen al als later de ledenvergadering van de tennisclub anders wou, we dat niet tegen konden houden.” Zo ging het ook. Burgemeester Vogel heeft het complex nog wel geopend, maar daarna werd Sint Philipsland al snel bij Tholen gevoegd. Enkele jaren werd er niet op zondag getennist, maar toen de ledenvergadering het wel wilde invoeren, ging het zonder problemen door. Even was Willem nog voorzitter, maar hij kon het al snel aan anderen doorgeven. Willem is al meer dan dertig jaar lid van de damvereniging DSVF en doet dat vooral voor de gezelligheid. Hij houdt zo van het spelletje, dat hij ook lid is van de damclub ‘Denk en Zet’ in Middelharnis.
